ز شرق بادی اشراق با چه زیبایی ، کسی برای ترنم بهانه آورده

دوباره حضرت روح الامین مدد فرمود ، برای مستی تازه ترانه آورده

تقارن دو بهار و دو رحمت رحمان ، هوای صبح دم شاعرانه آورده

به مژدگانی میلاد احمد و صادق ، امین وحی دو دستی اعانه آورده

خدا نوشته که دارد ز سوی من برکات هر آن کسی که فرستد محمدی صلوات

طلوع کردن خورشید عشق و زیبایی ، به یار گلرخ غنچه دهان مبارک باد

هوای تازه و صبح پر از نشاط آمد ، غروب ظلمت جهل جهان مبارک باد

نسیم و سبزه و گل بوی یار آورده ، دوباره شادی سرو چمان مبارک باد

خزان تمام شد و فصل بی قراری رفت ، بهار رحم و عاطفه بر عاشقان مبارک باد

رها شده است ز بنده اسارت ظلمات هر آن کسی که فرستد محمدی صلوات

سپیده دم طربی خواست از همه ذرات ، ستاره در دل تاریک شب قمر زایید

امین وحی به فوج ملائکه فرمود ، تبر دهید که بنت وهب پسر زایید

به سر رسید دگر عصر جهل و گمراهی ، برای شام دلالت سحر سحر زایید

دعای آمنه را مستجاب کرد خدا ، برای خلق امان از قضا قدر زایید

اسیر حادثه هرگز نشد به وقت ممات هر آن کسی که فرستد محمدی صلوات

هر آنچه هست به مستی در آمده امشب ، رسیده موسم مستی پیاله کو ساقی؟

خمار آمده ام باز بر در لطفت ، نیازمند گرفتم نوای هو ساقی

به یمن چشم طبیبی که کرده بیمارم ، مکن دریغ لبم از لب سبو ساقی

مده حواله به دستان دیگری ما را ، بیا که باده بنوشیم رو به رو ساقی

ز سوی فاطمه دارم کرامت و نعمات هر آن کسی که فرستد محمدی صلوات

به نام باده به نام سبو به نام جنون ، سلام ای سحر جاده ی اهورایی

به نام دیده به نام دل خراب شده ، سلام می کنمت ساقی تماشایی

به نام عشق که از خاک پای تو ، جوشید شبی بیا به سرایم نگار رویایی

به نام غنچه ی لبهایت ای گل خلقت ، بخند تا که ببینم شب شکوفایی

همیشه داشت بهمراه نغمه اش نفحات هر آن کسی که فرستد محمدی صلوات

دوباره با قلم و دل نشسته ام یکجا ، چه خوب میشود امشب غزل سرایی کرد

تبارک الله از این چشم دلفریب شما ، که از ازل با من آشنایی کرد

اگرچه زشت و سیاه و بدم ولی یارا ، چه خوب لطف لطیفت مرا هوایی کرد

میان کفر گرفتار مانده بودم تا ، مرا نگاه رحیمانه ات خدایی کرد

گرفته حاجت خود را ز قاضی الحاجات ، هر آن کسی که فرستد محمدی صلوات

از آسمان رحیمیت خدای ودود ، تو آمدی که ترحم بقا بگیرد نه

کنار سفره ی اشک زنان بی دختر ، تو آمدی که تبسم بها بگیرد نه

گمان کنم که فقط بزم بندگی خدا ، ز سجده گاه و جبین شما بگیرد نه

تو آمدی که به پیوسته بعثتت آقا ، علی فقط به دل خلق جا بگیرد نه

به وقت مرگ نگردد ملازم سکرات هر آن کسی که فرستد محمدی صلوات

عبور خسته ی یک آس و پاس یعنی من ، و خوشقواره ترین جان لطف یعنی تو

صدای مضطرب التماس یعنی من ، و استجابت آثارلطف یعنی تو

شکسته بال ترین مرغ عشق یعنی من ، نسیم رحمت رحمان لطف یعنی تو

نگاه منتظر بی قرار یعنی من ، لطیف بارش باران لطف یعنی تو

محبت تو برایش مضعف الحسنات هر آن کسی که فرستد محمدی صلوات
 

 محمد بن عثمان، دومین نایب امام زمان (ع)، در شهر بغداد، 10نماینده داشت كه به او در كارهایش كمك می كردند. حسین بن روح هم یكی از آن ها بود. با این كه 9 نفر دیگر به محمد بن عثمان نزدیك تر بودند، اما او به فرمان امام زمان (عج)حسین بن روح را جانشین خودش كرد. حسین بن روح نوبختی در زمان امام یازدهم (ع) هم از صحابه خاص آن حضرت بود. می گویند اولین توقیع از ناحیه مقدسه (اولین نامه از طرف امام زمان) در مورد او در ششم ماه شوال سال 305 هجری رسیده بود به این مضمون: 


« ما او را می شناسیم. خداوند خوبی ها و رضای خود را به او بشناساند و او را با توفیقات خود سعادتمند گرداند. از نامه او اطلاع یافتیم و به وثوق او اطمینان داریم. او در نزد ما جایگاهی دارد كه او را مسرور می گرداند. خداوند احسان و نیكی خود را درباره او افزون كند. انه ولی قدیر، و الحمدلله لا شریك له و صلی الله علی رسوله محمد و آله و سلم تسلیما.»

نوبختی از چه خاندانی بود ؟

ابوالقاسم حسین بن روح از یك خاندان بزرگ شیعه ایرانی بود به نام نوبختی. این خاندان در بغداد، مركز خلافت بنی عباس زندگی می كردند و با مردان دانشمند و رجال سیاسی شان، از شیعیان حمایت می كردند. حسین بن روح به دانش و خرد معروف بود و حتی اهل تسنن به او احترام می گذاشتند، اما او مجبور بود در مقابل مخالفان تقیه كند. شیعیان در این كه او نماینده امام است، تردیدی نداشتند. با این همه، چند نفر بودند كه از روی حسادت، مقابل او ایستادند. یكی از آن ها شخصی بود به نام شلمغانی كه از نمایندگان محمد بن عثمان بود. حسین بن روح در مدتی كه مخفیانه زندگی می كرد و شلمغانی را وسیله ارتباطش با شیعیان قرار داده بود ، اما شلمغانی بعدها به كلی از راه راست برگشت و ادعای بابیت و بعد هم ادعای خدایی و پیغمبری كرد و آخرش به دار آویخته شد.

رفتار نایبان در مقابل مخالفان


نایبان امام سعی می كردند توجه مخالفان را جلب نكنند، اما بالاخره شهرت حسین بن روح به نمایندگی امام و رسیدگی او به كارهای شیعیان، باعث شد 5 سال در زندان باشد. البته در ظاهر می گفتند به خاطر مالی كه به دیوان بدهكار بوده، او را به زندان انداختند. بعد از آزادی او، چون چند نفر از خاندان نوبخت در دستگاه حكومت به مقام و منصب رسیده بودند، دیگر كسی زیاد مزاحمش نمی شد و او به همان جایگاه و احترامی كه داشت، برگشت و تا آخر عمرش سرپرستی شیعیان را به عهده داشت.



تنظیم: موسوی،
 

پست ثابت و همیشگی پایگاه

سلام از اينكه به اين وبلاگ سر مي زنيد متشكرم 

 لطفا بر ما منت بگذاريد و در منوي سمت چپ قالب با ما تبادل لينك كیند ممنون ميشم

www.esgh313.LoxBlog.Com 

www.esgh313.MahTarin.Com

 www.esgh313.GLXBlog.Com 

 www.esgh313.LoxBlog.iR 

 www.esgh313.LoxTarin.Com

www.esgh313.blogfa.com

www.esgh313.parsianblog.com

www.imammahdi313.blogfa.com

esgh313@gmail.com

اینجا نمیشه نظر گذاشت برو پایین